zaterdag 31 maart 2012

Dít is Alzheimer

Hallo?
Hoi Mam, met mij. Hoe gaat het?
Huh, je maakt me wakker, ik sliep nog. Hoe laat is het?
9.00 uur.
Oh, zo laat al.
Hoe voel je je?
Wel goed, maar wel even wakker worden. Hoezo?
Je hebt me vannacht opgebeld.
Ja, ohja... ik weet het... ik weet wat ik gedaan heb... maar het was zo angstig!
Wat weet je er nog van dan?
Ik weet het niet, het was zo echt allemaal. Ik dacht dat pappa er nog was en dat ie niet thuisgekomen was. Ik ben wel 2x het hele huis rondgelopen om hem te zoeken. Het scheelde maar een haar of ik was beneden gaan kijken in de kelderbox. En toen heb ik jou gebeld. Nee... eerst heb ik J gebeld maar die nam niet op. Toen heb ik jou gebeld.
Dus je weet het nu wel dat het niet klopte wat je dacht?
Ja, ik weet hoe het zit. Maar het was heel angstig en heel echt. Sorry dat ik je gebeld heb.
Mam, je hoeft geen sorry te zeggen want ik ben blij dat je gebeld hebt. Dan weet ik tenminste wat er aan de hand is en kan ik er wat aan doen. Ook als het weer gebeurt vooral wel bellen, dat geeft niks.
Ok, dat zal ik doen. Ik ga dan maar opstaan en een kopje thee zetten. De thuiszorg zal zo wel komen. Fijn dat je nog even gebeld hebt.
Ik ben ook maar gewoon bezorgd. Als het nu maar beter gaat.
Ja, ik weet nu wel weer hoe het zit... ik hoef nog niet naar het gesticht hoor!
Ok, dan is het goed.



Het gesprek 's nachts is opgenomen omdat het antwoordapparaat aanstond. In overleg met mijn moeder mag ik het hier publiceren. Ik doe dat omdat het zo duidelijk maakt wat Alzheimer nu precies is/doet.